finitumus

finitumus
fīnĭtĭmus or fīnĭtŭmus, a, um, adj. [finis; cf. maritimus], bordering upon, adjoining, neighboring (class.; syn.: vicinus, confinis, conterminus, contiguus, continens).
I.
Lit.
A.
Adj.
(α).
With dat.:

sumus enim finitimi Atinatibus,

Cic. Planc. 9, 22:

Galli Belgis,

Caes. B. G. 2, 2, 3:

homines bellicosi locis patentibus,

id. ib. 1, 10, 2: regnum Ariobarzanis vestris vectigalibus, Cic. de lmp. Pomp. 2, 5:

aër mari,

id. N. D. 2, 39, 101:

latus Boreae,

i. e. bordering upon the north, northern, Hor. C. 3, 24, 38.—
(β).
Absol.:

Romanos ea loca finitimae provinciae adjungere,

Caes. B. G. 3, 2 fin.:

Marsi,

Hor. Epod. 16, 3:

bellum,

Caes. B. C. 2, 38, 1; cf. Ov. Tr. 4, 10, 111:

civitates,

Liv. 1, 32, 2.—
B.
Subst.: fīnĭtĭmi, ōrum, m., neighbors:

bella cum finitimis felicissime multa gessit,

Cic. Rep. 2, 9; cf.:

finitimi ac vicini,

id. Sull. 20, 58; id. de Imp. Pomp. 4, 9; Caes. B. G. 1, 2, 4; 1, 5, 4; 2, 16, 2 et saep. —
II.
Trop., bordering upon, adjoining, nearly related, like.
(α).
With dat.:

unicuique virtuti finitimum vitium reperietur, ut audacia, quae fidentiae finitima est,

Cic. Inv. 2, 54, 165; cf. id. de Or. 2, 44, 185:

metus aegritudini,

id. Tusc. 4, 30, 64:

falsa veris,

closely allied, id. Ac. 2, 21, 68:

deterrimum genus optimo,

id. Rep. 1, 42:

consensus principum administrationi,

id. ib. 1, 28:

poëta oratori,

id. de Or. 1. 16, 70; cf.:

historia huic generi,

id. Or. 20, 66:

Autronii nomen finitimum maxime est hujus periculo et crimini,

is very closely connected with, id. Sull. 25, 71.—
(β).
Absol.:

illa, quae propinqua videntur et finitima esse,

Cic. Inv. 2, 54, 165:

artium studiorumque quasi finitima vicinitas,

id. Brut. 42, 156:

finitimum malum,

id. Rep. 1, 28.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”